Հավիկը այնքան քայլեց-քայլեց և հայտնվեց մի երկրում և հանդիպեց մի մարդու և հարցրեց.
-ի՞նչ է ձեր անունը:
-իմ անունը Պարեկ է: Ինչ ես անում այստեղ: – Բա չիմացար, այնքան քայլեցի-քայլեցի և հայտնվեցի այստեղ։ Կարո՞ղ ես ինձ ծանոթացնել այս երկրի հետ:
-Կարող եմ, բայց այստեղ մի տարօրինակ բան կա:
-ի՞նչ տարօրինակ բան կա, Պարեկ:
-Այստեղ ոչ մի սուր բան չկա, մեր տները սարքում ենք սոսինձով, մենք սարքում և հազիվ ենք յոլա գնում։ Հավիկ դու կարո՞ղ ես մեզ համար ձու ածել:
-Կարող եմ: Բայց այստեղ ցորեն ունե՞ք: -Ունենք,- ասաց Պարեկը,- բայց ցորենը ինչի համար է պետք գալու:
-Բա դու չգիտե՞ս, որ հավը ցորեն է ուտում, և ձու է ածում:
-Հասկացա, հավիկ, լավ ես գնամ, ցտեսություն, հավի՛կ:
-Ցտեսություն, Պարե՛կ։
Միքայել Հակոբյան 